Simon, Garfunkel, My Sister and Me

1981: Paul Simon en Art Garfunkel spelen hun legenda­ri­sche benefiet­con­cert in Central Park New York voor meer dan 500 000 fans. De avond gaat de geschie­denis­boeken in als een muzikaal feest van vriend­schap, solida­ri­teit en liefda­dig­heid.

1982: de dubbel­elpee Simon & Garfunkel Live in Central Park doet zijn intrede ten huize De Proost en veroor­zaakt de hevigste ruzies tussen twee zussen. Wie is eigenaar van de plaat? En kan die zomaar beslissen wie wanneer mag luisteren?

2017: Kristien De Proost ontdekt dat Paul Simon en Art Garfunkel elkaar al jaren mijden. Meer nog: ze waren al gesplit ten tijde van hun legenda­ri­sche concert in Central Park, konden elkaar niet meer ruiken of zien. But the show had to go on. Geschokt door die informatie, beslist Kristien De Proost dit trauma te verwerken in een nieuw project.

2018: #metoo en dekolo­ni­se­ring beheersen het debat in de kunsten en schreeuwen om nieuwe nuances.

2019: witte theater­maak­ster en actrice Kristien De Proost nodigt zwarte theater­maak­ster en actrice Bwanga Pilipili uit voor een ultieme reënactment van Simon & Garfun­kels livecon­cert in Central Park.

Wie speelt Art en wie speelt Paul? Overleven Bwanga en Kristien de confron­tatie met deze twee onster­fe­lijke muzikanten? Met elkaar? Blijven ze overeind? Krijgt het publiek waar voor zijn geld? Geraken we met zijn allen tot aan het laatste nummer? En zijn er aan het einde winnaars en/​of verlie­zers? Simon, Garfunkel, My Sister and Me wordt een voorstel­ling over rivali­teit in al haar vormen. Live versus tape, vrouw versus man, zwart versus wit, Europa versus Amerika. Over bruggen en woelig water. Over feelin’ ­groovy. Over boksers, hometowns, oude vrienden en de 50 ways to leave your lover. Maar vooral over het recht om te blijven zingen wat je zingen wil.