Een vrouw die de horizon heeft bereikt

In het verleden zetten heel wat Vlaamse en Nederlandse auteurs (onder wie Maria Barnas, Pam Emmerik, Esther Gerritsen, Bart Koubaa, Paul Mennes, Erwin Mortier, Hanneke Paauwe, Jeroen Theunissen, Christophe Vekeman en Annelies Verbeke) via Victoria hun al dan niet eerste stappen in hun onderzoek naar wat schrijven binnen een theatercontext is of zou kunnen zijn. In veel gevallen werd de schrijvers in kwestie gevraagd een monoloog te schrijven. Een aantal van deze monologen staan nog steeds op ons repertoire, en worden geregeld ook vertaald en opgevoerd in het buitenland. De regie blijft daarbij steeds in handen van ‘onze spelers’, diegenen die de respectieve teksten het beste kennen.

Ook nu werd er een nieuwe, spannende ontmoeting geregeld: CAMPO verbond actrice Lies Pauwels aan auteur Herman Brusselmans. Beiden kenden elkaar en elkaars werk niet. Na wat aftastende gesprekken over een mogelijke tekst kwam Brusselmans op de proppen met een tekst die voorzien is van een proloog, een middenstuk en een epiloog. Het werd een absurdistisch stuk, door Brusselmans geschreven vanuit het (fictieve) standpunt van de actrice Lies Pauwels. Het gaat over de strijd van Lies Pauwels met het theater, alsook over de strijd van haar personage Vera Van de Velde, die danig op de proef gesteld wordt door het leven. Vera Van de Velde is getrouwd met een zwarte man met wie ze twee kinderen heeft, en ze krijgt het hard te verduren. Zodanig zelfs, dat op een bepaald moment de horizon bereikt wordt.

Lies Pauwels zal de monoloog van Herman Brusselmans niet zomaar ‘uitspreken’, maar hem bespelen, er mee spelen. Niet mee balanceren met de auteur, maar met zijn tekst aan de gang gaan, woorden en betekenissen verorberen, ze bijkleuren, steeds met respect voor de woorden die hij heeft uitgevonden!

Lies Pauwels is niet alleen speelster, maar ook maakster. Ze kiest dan ook voor ‘theater maken’, niet voor een recital van woorden. Dat is het avontuur – een productie tonen als een actrice die de horizon nooit zal bereiken.

Fragment uit de tekst

‘Hoe dan ook, Dirk Pauwels begon op mij in te praten en zei: ‘Actrice worden is het leukste wat er is. Je kan avond na avond in de huid kruipen van iemand anders, noem maar op, een koningin, een prinses, een boerin, een jonge vrouw, een oude vrouw, een mooie vrouw, een lelijke vrouw, een vrouw met spataders, een vrouw met aambeien, een prinses met aambeien, een koningin met spataders, een boerin met aambeien én spataders, het arme schaap, of weet je wat ook leuk is, Lies? Dat je als actrice een vrouw speelt die met een neger is getrouwd.’